Skip to main content

Hoe gaat ie nou?

Ik ben vooral bezig met de zorg voor Joël en ik ben er ook over aan het nadenken welke rol ik hier in Groenland eigenlijk heb. Ik heb wel wat ideeën die ik ten uitvoer wil brengen zodra het zendingshuis er is.
Het pastoraat dat ik graag geef lijkt op dit moment niet aan de orde te zijn. Aan de andere kant kom ik juist door de zorg voor Joël in aanraking met hoe het is om hier kinderen op te voeden, wat me nieuwe ideeën geeft. Er is hier eigenlijk niets waar moeders naar toe kunnen met hun kinderen. Het zendingshuis opent fantastische mogelijkheden om op dit gebied iets te doen.
“Peter, is dit wat je had verwacht van zending?”

Ja en nee. Bezig zijn met een verbouwing is écht iets totaal nieuws voor mij. Heel interessant, maar ik hoop dat het een eenmalige grote activiteit is. Ik voel me best onbekwaam hiervoor, maar veel lezen hierover helpt om daarin wat verandering te brengen.
Wat betreft het helpen van mensen in hun leven met God, dat had ik wel verwacht. Daar hoopte ik natuurlijk ook echt op. De tijd die ik daaraan kan geven is nog lang niet op het niveau dat ik zou willen, vanwege veel praktische redenen (gebrek aan faciliteiten en taal-barrières).
Trouwens, ook het niet zelf verdienen van geld is best vreemd voor mij. De inkomsten zijn niet langer afhankelijk van mijn werkweek, zogezegd. En dat is wel wat vreemd, omdat ik toch ook gewoon graag met eigen inzet voor ons wil zorgen…

“Thinka, waar word je blij van hier in Groenland?”

Ha, ik word blij van het goede brood dat ik leer te bakken :). En ik word er blij van wanneer mensen vertellen hoe God in hun leven aanwezig is en hoe zij groeien in relatie met God.

“en wat vind je moeilijk hier in Groenland?”

De taalbarrière. Omdat je daardoor met mensen niet écht contact kunt hebben en dat beperkt mij erg in het investeren in relaties. Bijvoorbeeld, S. kwam vorige week voor gebed en net kwam ik haar weer tegen. Zij heeft net een kindje verloren en ik kan daar helemaal niet met haar over spreken, omdat ik helaas geen Groenlands spreek en zij geen Deens. Ze verstond niet eens “sygehuset” (ziekenhuis)… Ik kon alleen “qanipi” zeggen (hoe is het?)…
Ook weet ik niet goed wat mensen van mij verwachten en ik van hen kan verwachten. Ik bedoel cultureel gezien. Moet ik doorvragen naar dingen? Mag dat hier? Kan dat hier?

Oh, last but not least, ik word ook heel blij van Joël!

Een warme groet uit Groenland,
Peter, Katharina en Joël

ps. We zijn nog hard op zoek naar mensen die willen helpen met bouwen. Interesse? Laat je het me dan weten?

  • Aangemaakt op .