De volgende zet

Maar het is zover! We hebben een tijdelijk verblijf gevonden en zullen daar op korte termijn heengaan. Wellicht 24 januari al! We beschouwen het als een juiste timing en gaan weer een nieuwe stap aan met God.

Wanneer dan de verse lucht je longen in kon stromen, was je blij. En zo voelden de vier maanden in Nuuk ook wat betreft het maken van contact met mensen die we als onze vrienden zijn gaan zien. Ik denk aan John, de voorganger, en zijn vrouw Ulla. Maar ook het leidersteam, en Hans en nog een Hans en nog een Hans (ja, echt). Deze lijst, houdt hier zeker niet bij op! Maar mijn punt is dat het een dubbel gevoel geeft om nu weer afscheid te moeten nemen. Het is een klein beetje te vergelijken met het verlaten van je vaste kampeerplek… Ineens moet je weer afscheid nemen van je vriendelijke barbecue-maatje die je op een bijzondere wijze hebt leren kennen. Zo’n vreemd moment. We zijn van deze mensen gaan houden.

Ook de aanvraag van de verlenging van de visa is gedaan. Het is weer afwachten…

Tot slot, we hebben zo’n 900 Euro binnengekregen op dit moment. De belastingdienst vraagt 2.000 Euro van ons. Wat dat betreft zitten we nog maar een half minuutje onder water ;). Zou je willen overwegen om hieraan bij te dragen?